İçimden kocaman kahkahalar atmak mı geliyor savaş naraları mı kestiremiyorum. Yorgunum bu dönem. Can sıkılmaktan sıkıldı.. Hala "The beatles" dinliyorum. Sevgiye eşdeğer bi saçmalık var mı onu anlamaya çalışıyorum bugün. Sorunluluk alışkın olduğum bir durum değilse de zorlanmıyorum ayak uydurmakta.
Kalp organına yalnız kan pompalama görevini verdim. Birine bişeyler hissetme özelliği yok artık. Düşündüm de en son yıllar önce gerçekten sevme duygusunu yaşadım. Sonrası fasa fiso.. Kendiyle beraber duygularımı da alıp giden biri arasıra sancıtıyor hala.
Ben bugün gördüm ki "O" gittikten sonra ben sadece kendimi sevmişim ondan kaldığım için.. Geride kalan olmak zor geliyor. Birilerini sevmekse imkansız. Zaman kayıplarımsa çoktan fazla.. Artık uyanma zamanı derin uykudan. Yalanlardan oluşan insanlardan, kabadayılardan, müzisyenlerden soyutlanma zamanı. Hoşbuldum hayat...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder