Düşünce yoğunluğumun olduğu zamanlar bunlar. Seviyorum onları. Düşünmek bana varolduğumu hatırlatıyor. Bazıları için zor olsa da benim en güzel yeteneğim.
Düşünüyorum da neden hep sinkeleri öldürürüz mesela. Neden arı hayvanını gördüğümüzde öylece bakarız da sineğe hunhar bir eylem takınırız? Acaba sinek amaçsız bir hayvan da arının balından faydalandığımızdan mı? Yine menfaat yani. Şaşırmadım..
Fotoğraf adına hastalıklarımı bir süreliğine rafa kaldırdım. Sebepli olarak çekilen güzel karelerden kaçıyorum. Cezbediyor.
Aşka gelince; hat safhada ilerlerken can yakıcı kısımları da oluyor. Özgür Çiçeğin bir sözü geldi aklıma: "Yeterince dürüstseniz, fαzlαsıylα αşıksαnız ve gerçekten iyi biriyseniz.. Hαzırsınız. Artık mutsuz olαbilirsiniz.. " Hep etkilenmişimdir. Mutsuz değilim de soru cümlelerim mevcut. Cevabı olmayan öyle çok sorum var ki, sanırım uzun bir zaman daha varlığımı hissedeceğim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder