Hani insan bir an yalnız kalmaya ihtiyaç duyar ya... Öyle işte. İhtiyacım var hayatımdaki tüm haşerelerden kurtulmaya.
Kum taneciklerinin rüzgarla salınışını düşünürüm insan olmayan çöllerde. Özenirim bazen onlara. Alıntı yapılmamış kitap cümlelerini severim, ayrı ayrı ve güzel kelimeleri olan. Ne güzeldirler ayrılıklarıyla. Yine yanlızlık ağır basar sonra. Esmer suretimde bakarken aynaya, ıslak kelimeler yazarım canı yanmış cümleler oluşturan. Hüzünlenirim. Yalnızımdır artık kendimle. Aynada bana bakan benden başka kimsem yoktur o an. Gülümserim ona. Sevinirim...
Yalnızım artık. Bir ben var şimdi benimle bir de ben...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder